Nie sposób zrozumieć całej złożoności Powstania Warszawskiego bez poznania historii polskiej konspiracji lat 1939-1944.
28 lipca 1944 r. Ludwig Fischer gubernator dystryktu warszawskiego nakazał, by 100 tys młodych Polaków z łopatami stawiło się do budowy umocnień Festung Warschau. Przyszło tylko kilkunastu. Wściekły Fiszer wydał polecenie by niemieccy cywile opuścili miasto.
Szykował się do rozprawy z nieposłusznymi Polakami. W odpowiedzi „Bór”-Komorowski zarządził mobilizację. Młodzi Polacy, jak w kiedyś powstańcy styczniowi 1863 mieli wybór:
albo dać się wymordować za niewykonanie rozkazów okupanta albo bronić się.
Każdy kto widział po wojnie zrujnowany Wrocław jako Festung Breslau może sobie wyobrazić, obraz Warszawy po obronie Festung Warschau.
Plan „Burza“ pokazał, że Sowieci by nie przepuściły AK-owcom w Warszawie. Nawet jakby Powstania nie było. Czekałaby ich rozwałka po lasach a reszta by poszła do łagrów na Sybir. Dlatego Powstanie Warszawskie było ostatnią mozliwością ratowania Polski i pokazanie światu, że Polacy chcą mieć wolne i niepodlegle państwo.
