Odkąd Kuba Wojewódzki wydał swoją Nieautoryzowaną biografię, nie przestaje o niej mówić. Czyli od paru tygodni, bo natrętną promocję swojego "dzieła" rozpoczął, zanim jeszcze trafiło do księgarń. Wojewódzki nie tylko rozdaje książkę gościom swojego programu, lecz także zmusza ich do rozmowy na jej temat, a w przypadkach, gdy bardzo się opierają, po prostu zaczyna czytać na głos fragmenty swojej autobiografii. Sprawia to, że jego program jest jeszcze bardziej nie do wytrzymania niż normalnie.
Co ciekawe, w rozmowie z Wysokimi Obcasami Wojewódzki zarzeka się, że gardzi ludźmi piszącymi książki na swój temat.
Serio, to czuję obrzydzenie, że show biznes odkrył, jak zarabiać na karierach także w formie literatury. Karykatury literatury - szydzi w wywiadzie. Skoro Michał Piróg, obciążony już dwiema biografiami, uważa, że jego życie tancerza jest na tyle inspirujące, by napisać o tym dwie książki, to mu zazdroszczę i podziwiam. Ja jestem z pokolenia, w którym słowo literatura wymagało pokory. Dlatego długo się trzymałem z dala od pisania książki. Wiadomo - biografie pisze się z niekontrolowanej potrzeby narcyzmu.
Chciałem też zmierzyć się z dłuższą formą. A jak ktoś przeżył połowę życia, to chciałby zostawić coś po sobie. Jeśli nie masz syna, w miarę bystrego, przytomnego i niezaćpanego, który mógłby zaświadczyć, kim był jego ojciec, to może niech ojciec sam to zrobi? - pyta retorycznie i jak zawsze skromnie Kuba. Jak obserwuję swoich spełnionych kolegów, to nie zazdroszczę im domów, samochodów, samolotów czy katamaranów, tylko patrzę na dzieci. Zazdroszczę ludziom kontynuacji. Dla mnie to jednak coraz trudniejsze. Bo jak ktoś nie machnął sobie dziecka do pięćdziesiątki, to nie chciałby już przestrzelić, mówiąc wprost. W tym wieku to chciałoby się powierzyć swój genotyp komuś, kto go udoskonali i pchnie w naród w jeszcze lepszym wydaniu.
Okazuje się, że Wojewódzki, oprócz tego, że gardzi ludźmi piszącymi o sobie, to gardzi także show biznesem. Z wywiadu dla Wysokich Obcasów wypływa jego głębokie przekonanie, że on sam nie jest częścią tego świata, lecz jego krytykiem trzymającym się boku. Jednocześnie z lubością cytuje opinie na swój temat, które wypowiedzieli inni celebryci.
Darek Krupa powiedział mi kiedyś: "Ty nie lubisz show biznesu? Ty jesteś królem show biznesu" - wspomina skromnie. Tak, ale król może gardzić poddanymi. Ja może nie gardzę, ale mam przynajmniej do siebie i do tego świata ironiczny stosunek. Nie taplam się w nim. Taki cudowny paradoks. Cały czas obcujesz z ludźmi, którzy uważają, że szczęście to jest dobro policzalne. Wymienialne z popularnością. Wiecznie o nią walczą między sobą. Poczułem to pierwszy raz w tym roku. Na tak zwanej ramówce TVN-u. Jakie tam było napięcie! Grupa ludzi, która się uśmiecha, przytula, klepie po plecach, ale ma świadomość, że walczy o to same złote runo. Chamowaty oraz narcystyczny. Tak się to do mnie przykleiło z powodu programu, w którym się w taki sposób zachowuję. Tylko że program to eksperyment.
Eksperymentuję, jak daleko można się posunąć, kradnąc ludziom z głowy aureolę. Muszę taki być, żeby wybić ich z naturalnego rytmu. To ja, Kuba Wojewódzki, to moja scenografia, a teraz zarzygam was swoją pychą. Niektórzy kupują to jeden do jednego: narcyz i megaloman. Ale to już nie moja sprawa, jak zostaje to odebrane. Janusz Palikot zapytał mnie kiedyś: "Czy ty nie pochodzisz z rodziny dyplomatów?". Bo jego zdaniem mam taki poziom odwagi życiowej, elastyczności. Obserwuję, jak eksploduje w ludziach potrzeba bycia znanym. Jako przewodnik po tym świecie albo raczej już kustosz, mogę tylko powiedzieć, że to nie jest wesoły świat. Nie powiem, że pieniądze nie są ważne, bo bardzo ułatwiają życie. Wolę być nieszczęśliwy w ferrari niż na rowerze. Marcin Prokop zapytał mnie nawet ostatnio: "Dlaczego twój Instagram wygląda jak Instagram czarnoskórego rapera?".
W wywiadzie nie zabrakło miejsca także na poruszenie feministycznych kwestii. Grzegorz Szymanik poruszył temat "wodzianki", czyli roznegliżowanej dziewczyny, która pełni w programie Kuby rolę chodzącego baniaka z wodą. "Król TVN-u" nie widzi w tym nic złego, a nawet twierdzi, że w ten sposób... edukuje seksualnie. Generalnie Wojewódzki jest zdania, że skoro kobieta jest piękna i pokazuje się w majtkach w jego programie, nie ma o co robić afery.
Mój program jest kamyczkiem rewolucji seksualnej, także dzięki niej. (...) Nikt o seksie nie rozmawia, a jak próbuje, to seksualność wstydliwie zmienia się w "TE sprawy". Ja w programie rozmawiam. Uczę, że seksualność, seksowność nie musi być obciążona winą, wykorzystaniem, przemocą. Bo jest piękną i radosną częścią naszego życia. Napisałem o seksie dużo w książce, nawet w patologicznym wydaniu, bo to uczy mówienia o nim. Rozbrajania z tabu fałszywej moralności. Trzeba o nim mówić - przekonuje showman.
To nie jest przejaw seksizmu, tylko świadomości dorosłego życia. Przyszła do mojego programu Dorota Wellman i próbowała wodziankę wyzwalać. Nawet jej nie zapytała, czy tego chce, nie dała jej podmiotowości. A jej podmiotowość polega na tym, że jest piękną kobietą, która swoją kobiecość chce eksponować właśnie w taki sposób. Bo ma do tego prawo. Tak, jest u mnie roznegliżowana dziewczyna, ale ja nie traktuję jej przedmiotowo. Przed przyjściem każdej nowej wodzianki mam odprawę w produkcji, że to koleżanka z pracy. Nie ma mlaskania, zaczepiania ani opowiadania dowcipów. Kobiecość można świętować na wiele sposobów. Nie budujmy frontu wyzwolenia pięknych dziewcząt z ich seksualności, bo one tego nie chcą i nie oczekują. (...)
Zgadzacie się z nim?
