Anna Wendzikowska o kontakcie z eks, który odszedł 3 tygodnie po porodzie córki: "Staramy się trzymać relację techniczną"

Obecnie życie Anny Wendzikowskiej postrzegane jest w kolorowej prasie głównie przez pryzmat jej licznych wycieczek po całym świecie, z których raczy swoich instagramowych fanów urokliwymi widokami. Jeszcze niedawno media rozpisywały się jednak przede wszystkim nie o jej podróżniczym zacięciu, a wyjątkowo skomplikowanych relacjach z ojcami dwóch córek: Patrykiem Ignaczakiem oraz Janem Bazylem. Warto wspomnieć, że drugi z wyżej wymienionych zdecydował się opuścić prezenterkę zaledwie trzy tygodnie po przyjściu dziecka na świat.

Anna Wendzikowska z fryzurą czesaną wiatrem pozuje w bikini podczas kolejnej wyprawy. Taka to pożyje? (ZDJĘCIA)

Niegdysiejsza gwiazda TVN-u zdecydowała się na nowo rozdrapać ledwo co zabliźnione rany po rozstaniu w wywiadzie dla "Faktu". Wszystko w ramach premiery jej nowej książki, w których przytoczyła kilka historii z przeszłości. Dziennikarka, która tym razem pisała o nawykach, które pomogły jej zmienić i przewartościować życie, przekonuje, że dziś jest zupełnie innym człowiekiem niż jeszcze kilka lat temu.

Wendzikowska apeluje, by seks przestał być tematem tabu: "Nieodłączny element życia, tak jak jedzenie, spanie, mycie się i wydalanie"

Jednym ze wspomnień, którymi na łamach swojej książki podzieliła się Ania, był pobyt na porodówce tuż po narodzinach drugiej z córek. Celebrytka miała wówczas otrzymać wiadomość od siostry partnera z pytaniem, czy mężczyzna może pochwalić się w sieci, że został ojcem. Dziennikarka bardzo przeżywała tę chwilę, bo ostatnią rzeczą, o której wtedy myślała, było informowanie świata o narodzinach dziecka. Szczególnie, że jej relacje z Bazylem pozostawiały już wtedy wiele do życzenia, a ich związek wisiał na włosku. Zresztą trzy tygodnie później spakował walizki i wyprowadził się z ich wspólnego mieszkania. Szczęśliwie z biegiem lat mimo wzajemnych żali udało im się znaleźć wspólny język dla dobra pociechy.

Dziś staramy się trzymać relację techniczną. On ma oczywiście kontakt z córką i mi na tym kontakcie zależy, bo uważam, że to jest ważne. Natomiast to nie było rozstanie, które przebiegło w sposób zgodny z moimi wartościami, bo ja generalnie jestem osobą, która szuka konsensusu i nie lubię konfliktów, co nie znaczy, że nie potrafię stawiać granicy. Zdarza mi się też, czasami zareagować za ostro, ale lubię potem wszystko wyjaśnić i ugładzić, by było miło. Uważam jednak, że jeśli niespójne są wartości i brak takich podstawowych, jak chociażby szacunek, to bardzo trudno jest budować relacje każdego typu — czy to jest przyjaźń, czy to jest jakaś taka cieplejsza, przyjazna relacja obojga rodziców

— mówi "Faktowi".

44-latka zaznacza, że ten etap życia pozwolił jej na lepsze zrozumienie swoich potrzeb i nie walczy już o akceptację innych. Dzięki temu czuje się pewna siebie, niezależnie od opinii otoczenia.

To też była dla mnie trudna lekcja, bo trzeba umieć trzymać granice. Nie do każdego można przyłożyć swój system wartości, swoje rozumienie świata. Nie wszystko da się usprawiedliwić. Czasami po prostu trzeba zaakceptować, że jest tak, jak jest, zobaczyć rzeczywistość taką, jaka ona jest i trzymać granice. (...) To był też pierwszy taki długi okres w moim życiu, kiedy byłam sama, zupełnie świadomie. Mogłam mieć pewnie w tym czasie wiele relacji, ale ja już siebie poznałam, poznałam swoje schematy, poznałam swoje programy, zaczęłam trzymać standardy, zaczęłam obserwować. (...) Przez dużą część mojego życia i wchodzenia w relacje zastanawiałam się, czy jestem wystarczająca, czy ja mu się podobam, czy ja jestem dla niego okej, a przez ten czas weszłam w taki tryb, czy to jest dla mnie okej, czy to jest spoko. (...) Jak wchodziłam na randki, byłam w stanie w jedną, dwie, maksymalnie trzy rozpoznać, że to po prostu nie jest to, ja nie chcę tracić czasu i już nie gram w grę, że będę udowadniać swoją wartość

— dodała.

Dobre podejście?