Nad jezioro Bodom pojechało czterech nastolatków, ale wrócił tylko jeden… Największa zagadka kryminalna Finlandii

4 czerwca 1960 roku czworo młodych Finów wybrało się nad jezioro Bodom. W gronie tym były dwie 15-latki: Maila Irmeli Björklund i Anja Tuulikki Mäki. Towarzyszyli im starsi o trzy lata: Nils Gustafsson i Seppo Boisman. Bodom znajduje się w pobliżu drugiego największego miasta Finlandii, czyli Espoo. Okolice jeziora są bardzo malownicze i przyciągają wielu pobliskich mieszkańców oraz turystów.

Nils, Seppo, Anja i Maila dotarli na miejsce na motocyklach. Wspólnie spędzony czas okazał się udany. Młodzi ludzie dużo rozmawiali i śmiali się. Seppo i Nils łowili też ryby i pili alkohol. Dziewczyny podobno odmówiły wysokoprocentowych trunków. Nad jeziorem Bodom nastolatkowie spędzili nie tylko dzień, ale planowali także zostać na noc. Mieli przenocować w namiocie.

ZOBACZ: Bruno Muschalik wyruszył w podróż marzeń do Indii i ślad po nim zaginął. Sprawy zaginięcia w Dolinie Cieni nie udało się rozwiązać do dziś

W końcu nadszedł wieczór, ale nastolatkom nie chciało się spać. Położyli się bardzo późno, a ich sen został nagle przerwany. Nad ranem czwórka Finów została brutalnie zaatakowana. Sprawca zadał wiele ciosów nożem oraz tępym narzędziem (przypuszczano, że znalezionym w pobliżu kamieniem). Trzy osoby straciły życie. Przeżył jedynie Nils, ale i on był ranny.

Następnego dnia odnaleziono ciała i wezwano policję. Śledczy zjawili się na miejscu zdarzenia około południa. Już na początku popełniono wiele błędów, które miały poważne konsekwencje. Funkcjonariusze nie zabezpieczyli bowiem miejsca zbrodni. W pobliżu kręciło się natomiast wielu ciekawskich, którzy zniszczyli potencjalne dowody.

Śledczy odnotowali, że największe obrażenia zadano Maili, która była dziewczyną Nilsa. Nie odnaleziono też portfeli oraz kluczyków do motocykli. Jednoślady stały jednak tam, gdzie zaparkowali je wcześniej 18-latkowie. Dość osobliwe wydawało się także to, że buty ofiar zostały ukryte kilkaset metrów dalej. Sprawca zasypał je ziemią. Co jeszcze ciekawsze, morderca miał najpewniej na nogach buty, które należały do jedynego ocalałego.

Policja z początku myślała, że rozwiązanie tej sprawy będzie stosunkowo proste. Nils przeżył bowiem atak i mógł opisać przebieg zdarzeń. Niestety chłopak twierdził, że nie pamięta żadnych szczegółów. Było to możliwe, ponieważ miał dość poważne obrażenia głowy. Gdy pierwsi świadkowie dotarli na miejsce, Nils był na granicy świadomości.

Śledczy wpadli na dość szalony pomysł. Postanowiono, że 18-latek zostanie poddany hipnozie. W tamtych czasach w Skandynawii była ona modnym narzędziem pomocniczym w dochodzeniach. Wierzono, że w ten sposób można przywrócić pamięć. Młody Fin podczas hipnotycznego transu opisał zabójcę jako wysokiego blondyna ze stalowym prętem. Udało się także przygotować portret pamięciowy sprawcy.

Policja wytypowała dwóch podejrzanych. Pierwszym z nich był Hans Assmann. Ten pochodzący z Niemiec mężczyzna miał za sobą mroczną przeszłość. Podczas drugiej wojny światowej Assmann był strażnikiem w Auschwitz. Zakochał się jednak w żydowskiej dziewczynie, a ich związek wyszedł na jaw. Mężczyzna został wówczas wysłany na front wschodni. Następnie został schwytany przez Sowietów i osadzony w obozie jenieckim. Tam zdecydował się zostać szpiegiem.

W 1960 roku Assmann mieszkał niedaleko jeziora Bodom. Ponadto na krótko po morderstwach zgłosił się do szpitala w Helsinkach. Uwagę personelu i pacjentów zwróciły ślady ziemi pod jego paznokciami oraz ubrania pobrudzone krwią. Później tłumaczono, że była to czerwona farba. Prawdopodobnie nigdy nie dowiemy, się jak było w rzeczywistości. Assmann był też wreszcie bardzo podobny do mężczyzny z portretu pamięciowego.

Według fińskiej policji miał jednak alibi na feralną noc. Należy dodać, że Assmanna podejrzewano także o związek z kilkoma innymi niewyjaśnionymi sprawami kryminalnymi w Finlandii. Ostatecznie jednak nigdy nie udowodniono, że miał z nimi coś wspólnego i nie został skazany za żadne morderstwo. Na łożu śmierci Niemiec miał natomiast przyznać się do popełnienia jednej z tych zbrodni.

Drugim podejrzanym był Valdemar Gyllström. Prowadził on kiosk na terenie kempingu nad jeziorem Bodom. Wśród lokalnej społeczności uchodził za człowieka porywczego, który często wchodził w konflikty z biwakującymi. Szczególnie mieli mu przeszkadzać młodzi ludzie, którzy głośno się zachowywali. Według mieszkańców tamtych okolic Gyllströmowi zdarzało się przecinać linki od namiotów czy obrzucać turystów kamieniami.

Właściciel kiosku wiele razy zachowywał się więc agresywnie. Czy 4 czerwca zabił trójkę młodych osób? Oficjalne śledztwo nie doprowadziło jednak do jego oskarżenia. Gyllström również miał alibi, które zapewniła mu żona. Później pojawiały się jednak twierdzenia, że kobieta przekazała policji fałszywe informacje, bo została zastraszona przez męża.

Sam podejrzany miał po pijanemu przyznać się do zbrodni. W 1969 roku mężczyzna utopił się w jeziorze Bodom. Uznaje się, że mogło to być samobójstwo, ponieważ nastąpiło to tego samego dnia, co wyznanie winy. To jeszcze bardziej wzmocniło podejrzenia części mieszkańców, że to Gyllström odpowiadał za zabójstwa Seppo, Anji i Maili. Trudno natomiast powiedzieć, ile w tym prawdy, a ile lokalnych plotek.

W 2004 roku fińska policja podjęła zaskakującą decyzję w sprawie morderstw nad brzegiem jeziora Bodom. O zbrodnię oskarżono bowiem jedynego ocalałego, Nilsa Gustafssona. Po nowych analizach kryminalistycznych śledczy uznali, że obrażenia mężczyzny mogły nie być zgodne z wersją, że był on wyłącznie napadniętą ofiarą.

Postępowanie policji była szokiem zarówno dla opinii publicznej, jak i dla części śledczych, ponieważ przez kilkadziesiąt lat Gustafsson był traktowany jako świadek i pokrzywdzony. Ostatecznie sprawa

trafiła do sądu. Podczas procesu zbadano m.in. ślady krwi, możliwy przebieg ataku oraz wiarygodność zeznań Gustafssona.

Ostatecznie mężczyzna został uniewinniony i pod koniec 2005 roku opuścił areszt. Później sąd nakazał wypłatę odszkodowania za niesłuszne zatrzymanie i oskarżenie Gustafssona. Tym samym po ponad 40 latach sprawa morderstw nad jeziorem Bodom ponownie trafiła na pierwsze strony gazet.

ZOBACZ: Nastoletnia turystka zaginęła po nocnej imprezie podczas wakacji na Arubie. Przełom w sprawie przyszedł po 13 latach

Od wypuszczenia na wolność jedynego ocalałego minęło kolejnych 20 lat. Mimo rozwoju kryminalistyki i najnowszych zdobyczy technologicznych sprawa morderstw znad jeziora Bodom pozostaje nadal niewyjaśniona. Czy kiedyś poznamy prawdę? Z każdym kolejnym rokiem coraz mniej jest osób, które pamiętają wydarzenia tamtego feralnego dnia. To zeznania potencjalnych świadków wydają się natomiast kluczem do rozwiązania tej zagadki.